معنا «پادکست شماره 2»

زندگی خواه ناخواه، ما را به سفری می برد که تنها راه نجات از خطرهایش به دست آوردن معنا می باشد.
در زندگی گاهی به سفرهایی دعوت می شویم که بسیار هیجان انگیز هستند، هیچ چیز از قبل تعیین نشده است، با پستی و بلندی ها و فراز و نشیب هایی که سر راهمان وجود دارند آشنا نیستیم و ممکن است خطراتی برای ما به وجود آید و آسیب هایی را ببینیم.
این سفرها اجتناب ناپذیر هستند و برای ما پیش می آیند.

و اگر ما نتوانیم معنای نهفته در پسِ تمام خطرها، شکست ها، زخم ها و آسیب هایی که در زندگی خوردیم را پیدا کنیم، هیچ وقت نمی توانیم از آن مانع عبور کنیم، از آن تاریکی نجات پیدا کنیم، از آن احساس بد خلاص شویم و آن زخم را در وجودمان شفا دهیم.

برای همین است که انسان هایی که در زندگی به موفقیت، آرامش و حال خوش رسیدند ساعت هایی از روز یا هفته را به تفکر و مدیتیشن می پردازند و به صورت عمیق به این موضوع فکر می کنند که این مشکلی که من در زندگی دارم، مانعی که با آن مواجه هستم چه معنایی دارد؟

به محض اینکه توانستی معنای آن را کشف کنی دیگر درد نمی کشی.

در واقع آن درد تا زمانی تو را آزار می دهد که معنا را از دل آن بیرون نکشیده ای؛ این قانون زندگی است که تو به یک سفر و مبارزه دعوت شده و زخمی می شوی و آن قدر زخمی می مانی تا معنای درد و رنجت را پیدا کنی و آن زمان است که شفا اتفاق می افتد، آن زمان است که التیام و درمان زخم تو آغاز می شود.

پس در زندگی به جای گله و شکایت کردن، به این فکر کن مسئله ای که با آن مواجهی چه معنایی دارد؟

و اگر بتوانی آن را درست پیدا کنی، آن وقت است که رشد اتفاق می افتد. حتی اگر باز هم نتوانستی برای آن معنایی پیدا کنی، خودت یک معنای خوب به آن بده تا حداقل دردی که می کشی کمی تسکین پیدا کند، تا در آینده و سر فرصت به جستجو بپردازی و معنای آن را پیدا کنی یا شاید هم معنا خودش را به تو نشان بدهد.

پس هیچ وقت در زندگی از چیزی ساده نگذر، از دردی، رنجی، مشکلی، افسردگی، اضطرابی، خشمی…..
و تا معنای آن را به دست نیاورده ای آن را رها نکن.

صبر کن، سکوت کن، مراقبه کن و خوب به آن نگاه کن، مطمئن باش به زودی همه چیز برای تو روشن خواهد شد و آن زمان است که به معنای واقعی کلمه رها می شوی.

با احترام؛ لیلا خدابخشی